Beasts of no Nation (2015) เดรัจฉานไร้สัญชาติ(ซับไทย)
ผู้กำกับ: แครี่ โจจี้ ฟุคุนะงะ
ดัดแปลงจาก: Beasts of No Nation
รางวัลที่ได้รับ: อินดีเพนเดนต์ สปิริต อวอร์ดส์ สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยม, เพิ่มเติม
รางวัลที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิง: รางวัลสมาคมนักแสดงภาพยนตร์และโทรทัศน์ สาขาคัดเลือกนักแสดงยอดเยี่ยม ในด้านภาพยนตร์
เรื่องย่อ.
นี่คือตัวอย่างของ “หนังสงคราม” ที่ถูกต้องและสมจริง หนังสร้างสถานการณ์จนเราเป็นส่วนหนึ่งของมันอย่างกระอักกระอ่วน ด้วยความที่หนังใช้ “เด็ก” เป็น “หัวใจ” ของเรื่องด้วยแหละ มันเลยทำให้ภาพความโหดร้าย รุนแรงอย่างทวีคูณ หนังแสดงให้เห็นถึงผลกระทบจากสงครามที่มันไม่เคยสร้างผลดีใดๆ และยังสามารถเปลี่ยนให้เด็กที่มีจิตใจบริสุทธิ์ กลายเป็น “สัตว์ร้าย” ไปในที่สุด จนสุดท้ายของเรื่องแล้ว เราก็ได้แต่ภาวนาว่า “อาร์กู” จะสามารถกลับไปใช้ชีวิตแบบเด็กทั่วไปได้อีกครั้ง เหมือนกับที่อาร์กูได้พูดไว้ว่า…
หนังมันพูดถึง “สงคราม” ในแบบที่เราไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่ มันไม่ได้มีทหารแบกปืนแล้วกราดยิงศัตรู หรือไม่ได้มีการระเบิดโครมครามจนสร้างความเสียหายกับหมู่บ้าน แต่มันเป็นการเจาะลึกไปถึง “ผลกระทบ” ของสงคราม แบบพาคนดูเข้าไปสำรวจกันด้วยตาตัวเอง ผ่านการเล่าเรื่องของ “อาร์กู” เด็กที่เต็มไปด้วยจินตนาการและการดิ้นรน เราจะเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าอาร์กูเป็นเด็กที่มีจินตนาการ, ดิ้นรนในการอยากจะมีชีวิตอยู่ท่ามกลางสังคมที่แห้งแล้ง, มีความรักที่บริสุทธิ์ต่อครอบครัว จนเมื่อท้ายที่สุดแล้ว สงครามได้ทำให้เค้าต้องพรากกับแม่และน้องสาว และยังพรากชีวิตพ่อและพี่ชายไปอีก การดิ้นรนที่จะมีชีวิตก็เริ่มต้นขึ้น ผ่านการเอาตัวรอดในกลุ่ม NDF ที่เป็นกลุ่มคนที่ต่อต้าน และเรียนรู้การทำสงครามกันอยู่ในป่า
เราจะเห็นสถานการ์ณ์ทั้งหมดผ่านสายตาของ “อาร์กู” มุมมองที่เริ่มต้นจากความไม่รู้ ความหวาดกลัว กลายเป็นพัฒนาการที่แกร่งขึ้น แต่เป็นความแกร่งที่มาในคราบของ “สัตว์ร้าย” โดยแวดล้อมของ NDF ได้กล่อมเกลาให้เค้ากลายเป็นอีกคน ไม่ใช่เด็กคนเดิมอีกต่อไป และเราคิดว่าการที่หนังมีภาพลักษณะนี้ต่อเด็ก ทั้งความรุนแรง, ยาเสพติด, เซ็กส์, ถืออาวุธ มันไม่มีทางที่คนไทยจะได้ดูในโรงแน่นอน มันขัดต่อภาพจำที่มีต่อเด็กไปเลย และการที่หนังใช้สงครามเป็นเครื่องมือในการเปลี่ยนแปลงจิตใจเด็ก มันโหดร้ายซะยิ่งกว่าหนังสงครามที่เราเคยดูก่อนหน้านี้อีก
ถึงหนังจะมาในแนวเจาะลึกถึงผลกระทบของสงคราม แต่หนังก็กดดันอยู่เหมือนกัน การปะทะกันของทั้งสองฝ่าย มีความลุ้นว่าจะลงเอยยังไง และลุ้นต่อว่าอาร์กูจะมีปฏิกิริยาอย่างไรต่อสิ่งที่เค้าเคยต่อต้าน เราไม่ได้รู้สึกว่าสิ่งที่อาร์กูทำเป็นการ “ล้างแค้น” แต่มันเป็นการถูกสังคมกล่อม ฤทธิ์ของยาเสพติด และสิ่งสำคัญเลยก็คือ “การอยากมีชีวิต” เพราะสุดท้ายแล้ว อาร์กูก็คงอยากจะกลับไปใช้ชีวิตในวัยเด็ก อย่างภาพการเล่นน้ำทะเลในตอนจบ ก็เป็นการปลดแอกความรู้สึก และความโหดร้ายที่กระทบต่อจิตใจได้ส่วนหนึ่งแล้วล่ะ
โดยรวมแล้ว Beasts of No Nation เป็นหนังสงครามรสชาติที่ขมกลืนมากเรื่องหนึ่ง มันเอฟเฟกต์ต่อโลกที่กำลังใช้เด็กเป็นเครื่องมือในสงคราม, ความยากไร้ของมนุษย์ท่ามกลางสังคมที่แห้งแล้ง ในขณะที่เรากำลังอยู่สุขสบายในสังคมที่ไม่ได้มีสงครามทุกวัน อีกฟากหนึ่งของโลกกำลังต้องเจอกับอะไร แค่นี้มันก็น่าเศร้าใจพอแล้ว จริงมั้ย?
