หนังดราม่า ดูหนังฟรี เรื่อง Hana s Miso soup มิโซซุปของฮานะจัง
はなちゃんのみそ汁 (Hanachan no Misoshiru) Hana s Miso soup หรือชื่อไทยตรงตัวว่า ‘มิโซะซุปของฮานะจัง’ สร้างจากเรื่องจริงที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นหนังสือชื่อเดียวกันในปี 2012 หนังเล่าเรื่องราวของ จิเอะ (แสดงโดย เรียวโกะ ฮิโรสึเอะ) หญิงสาวที่รู้ตัวว่าป่วยเป็นมะเร็ง แต่ ชินโกะ (แสดงโดย เคนอิจิ ทาคิโตะ) คนรักของเธอยังตัดสินใจขอเธอแต่งงาน
ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงไม่นาน หลังแต่งงานจิเอะพบว่าตัวเองตั้งครรภ์ โดยรู้ถึงความเสี่ยงที่มะเร็งจะแพร่ไปทั้งตัวจากการคลอดลูก แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจมีลูก และเริ่มต้นเขียนบันทึกข้อความและเมนูอาหารต่างๆ ให้กับลูกสาว ฮานะ (แสดงโดย อิมินะ อกามัตสึ) ด้วยความหวังว่าความรักและพลังใจต่างๆ ที่เธอบันทึกไว้ตลอด 11 ปี จะทำให้ลูกสาวเติบโตขึ้นเป็นเด็กที่เข้มแข็ง
หลังจาก จิเอะ รู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้อีกเพียง 1 ปี เธอจึงเริ่มสอนฮานะทำ มิโซะซุป เมนูโปรด เมนูที่ฮานะพูดเสมอว่า สักวันหนึ่งหนูจะทำให้เหมือนของแม่ และให้แม่ได้ชิมคนแรก ดูแล้วเหมือนเป็นพล็อตหนังเรียกน้ำตา แต่ด้วยความที่จิเอะและชินโกะต่างมองโลกในแง่บวก หนังสือที่พวกเขาร่วมกันเขียนจึงไม่ได้มีอารมณ์โศกเศร้ามากนัก เหมือนว่าจิเอะจะยิ้มให้กับคนที่รักแม้ในวันสุดท้ายของชีวิต
ซึ่งในอีกมุมหนึ่งก็น่าสะเทือนใจไม่น้อยเหมือนกันนะ หนังเล่าเรื่องผ่านตัวละครที่มีสีสันอย่าง ชินโกะ ที่ออกจะซื่อและเปิ่น ประกอบกับแอ็คติ้งแบบญี่ปุ่นของทาคิโตะ ยิ่งทำให้ตัวละครที่หาความหล่อได้ยากเย็นกลับดูมีเสน่ห์จับใจไม่น้อย ทั้งยังทำให้บรรยากาศของหนังไม่ซึมเศร้าเกินไป แต่พอต้องเข้าโหมดเศร้าโศกเขาก็ทำได้อย่างน่าชื่นชม ทาคิโตะแสดงให้เห็นว่าคนที่ยิ้มง่ายๆ นั้นในใจปวดร้าวเพียงไหน
ในด้าน ฮิโระสึเอะ ที่มีฝีมือและชื่อรับประกันอยู่แล้วนั้นเรียกว่าหายห่วง ถึงแม้ว่าอายุจะเกินตัวละครไปมาก แต่เธอก็รับบทผู้หญิงอายุ 23 ปีที่รู้ตัวว่าเป็นมะเร็ง จนถึงเป็นคุณแม่วัยสามสิบกว่าที่รู้ตัวว่ากำลังจะตาย และอยากทำอะไรทิ้งไว้ให้คนที่เธอรัก ได้อย่างที่เรียกว่าเล่นน้อยได้มาก และทำให้หนังดูสมจริง ปิดท้ายด้วย อิมินะจัง ที่มารับบทฮานะ ก็เล่นได้เป็นธรรมชาติ น่ารักน่าชัง เป็นแคสติ้งที่โอเคเลย
Hana’s Miso Soup เป็นหนังที่ดูเพลิน ด้วยภาพอุ่นๆ และบรรยากาศของเรื่องที่เริ่มอย่างสดใส มีการโปรยมุกที่ทำให้คนดูอมยิ้มได้ตลอดเวลา ก่อนจะค่อยๆ หม่นลง แต่ไม่ถึงกับทำให้จิตตก แล้วกลับมาเปล่งประกายในตอนท้ายเรื่อง แสดงถึงความหมายของการมีชีวิตอยู่เพื่อคนที่รัก ตามวัตถุประสงค์ของหนังสือเดิมอย่างครบถ้วน หนังไม่เพียงทำให้เราเสียน้ำตาและเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว แต่ยังให้เราได้ทบทวนความสำคัญของคนข้างๆ และการเตรียมใจสำหรับวันข้างหน้าที่ไม่ยังไม่รู้จะเป็นอย่างไร แต่การได้จับมือคนที่เรารักไว้นั้นสำคัญที่สุด
